«الذین یتّبعون النبی الامّی الّذی یجدونه مکتوباً عندهم فی التوراة و الانجیل یأمرهم بالمعروف و ینها هم عن المنکر و یحلّ لهم الطیبات و یحرّم علیهم الخبائث و یضع عنهم إصرهم والأغلال التی کانت علیهم فالّذین آمنوا به وعززوه و نصروه واتبعوا النور الذی انزل معه اولئک هم المفلحون».

(سوره اعراف ـ آیه 157)

آنها که پیامبر امّی را پیروی می نمایند، مشخصات و ویژگیهای او را در توراة و انجیل (کتابهای آسمانی پیشین) که در اختیار دارند می یابند، همانا آنان را به نیکیها و معروف دعوت می نماید و از زشتیها، پلیدیها و منکرات باز می دارد، و آنچه را پاکیزه و مطبوع است حلال و آنچه را مایه تنفر و نامطبوع است حرام می شمارد، و بارهای سنگین و سهمگین و غل و زنجیرهائی را که بر پای فکر و اندیشه آنان بسته شده از آنها بر می گیرد، پس کسانی که به او ایمان آورده و مقامش را ارج نهند و او را در اجرا و انجام رسالتش یاری رسانند و از نور آشکار (قرآن) که بر او نازل گردیده پیروی کنند، همانا آنان رستگارانند.

بطور کلی شخصیت و شهرت مردان بزرگ تاریخ، در جریان فراز و نشیب های فراوان زندگی شکل می گیرد و به مقیاس اثرشان برای جامعه انسانی از معروفیت و محبوبیت عمومی برخوردار می شوند و هرچند که اثر آنها برای اجتماع بشر بیشتر و مؤثّرتر باشد دارای شخصیّت و شهرت برتر و بیشتری خواهند شد، تا آنجا که ممکن است آوازه شهرت و شعاع شخصیت آنان از مرزهای جغرافیائی و بلکه از محدوده عصر زندگیشان فراتر رفته و به چهره همیشه و همه کس آشنای جهانی تبدیل گردند و تاریخ از این قبیل مردان، فراوان بخود دیده است، ولی آنچه که کاملاً استثنائی و بی نظیر است، شخصیت والای انسانی است که قرنها قبل از میلادش، تولد یافته و در کتابهای آسمانی و در میان جامعه های مذهبی مطرح بوده است، چرا که اسلام به وجود مبارک او تمامیّت و کمال می یافت و بشارت به آمدن او به مفهوم پیروزی خط نبوت و تلاش مداوم همه پیامبرانی بود که در طول تاریخ یکی پس از دیگری آمدند و بسیاری از آنان در جریان مبارزه مستمرشان با قدرتهای طاغوتی به شهادت نائل گردیدند، و چنین بشارتی آنان و پیروانشان را به پیروزی نهائی اسلام و سرانجام شکست بار شرک و کفر جهانی، امید و اطمینان بیشتر می بخشید و در نتیجه آنها را در ادامه مبارزه و جهاد مقدسی که برای اعلای کلمه «اللّه» در پیش داشتند، مصمّم تر و قاطع تر می ساخت، و از سوئی زمینه پذیرش هرگونه ادعای خاتمیّت را برای فرصت طلبان از میان می برد، و از این رو آن چنان چهره کامل و مشخصی از شخصیت او برای امت های پیشین، بوسیله وحی و پیامبران به تصویر کشده شد که به تعبیر قرآن کریم «یعرفونه کما یعرفون ابناءهم» او را همچون فرزندان خویش می شناختند و آیه 157 سوره اعراف در همین رابطه است.پس گرچه به صورت ظاهر نور پرفروغ حضرت محمد بن عبداللّه صلی اللّه علیه و آله در سپیده دم هفدهم ربیع المولود ظاهر شد ولی نور وجودش سالها قبل از آفرینش هر موجودی، خلق شده بود. امام صادق علیه السلام از اجدادش از حضرت امیر سلام اللّه علیهم اجمعین نقل می کند که فرمود:

«انّ اللّه تبارک و تعالی خلق نور محمّد صلی اللّه علیه و آله قبل أن یخلق السّموات و الارض و العرش و الکرسی و اللّوح و القلم و الجنّة و النّار و قبل ان یخلق آدم و نوحاً و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و موسی و عیسی و داود و سلیمان...و قبل ان یخلق الانبیاء کلّهم» ـ همانا خدای تبارک و تعالی نور محمد صلی اللّه علیه و آله را قبل از آفرینش آسمانها و زمین و عرش و کرسی و لوح و قلم و بهشت و دوزخ و پیش از خلقت آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و موسی و عیسی و داود و سلیمان و...و پیش از خلقت جمیع پیامبران آفرید.

در ساعت ولادت پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی اللّه علیه و آله آیات عجیب و شگفت انگیزی در عالم رخ داد: آتشکده پارس که هزارسال روشن بود، به خاموشی گرائید، چهارده کنگره از ایوان انوشیروان فرو ریخت، دریاچه ساوه خشکید، بتها در سراسر جهان سرنگون شدند، شهابها در آسمان فراوان شدند، کاهنان گمراه کننده ناکام گشتند و....روز ولادت سرور همه آفریدگان خداوند، خاتم پیامبران و سرّ آفرینش و عظیم ترین انسان عالم امکان، رسول گرامی خداوند و بنده شایسته اش، محمد بن عبداللّه صلی اللّه علیه و آله و ششمین اختر تابناک ولایت و امامت حضرت امام جعفر صادق علیه السلام را به محضر فرزند عزیز و احیا کننده دینش، خاتم الاوصیاء حجة بن الحسن العسکری ارواحنا لتراب مقدمه الفداء و عموم مسلمین و شیعیان جهان بویژه مقام معظم رهبری و ملت برومند ایران، تبریک و تهنیت عرض نموده از خدای بزرگ مسئلت داریم ما را توفیق دهد که راه و رسم آن بزرگواران را در تمام زمینه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فکری زندگی دنبال نمائیم و پیروان راستینی برایشان باشیم